پیشنهاد روز: چرا آلبوم جدید اوهام(شهرام شعرباف) را دیگر گوش نمیکنم؟

من از عاشقان سینه چاک اوهام بودم ، وقتی آلبوم های غیر مجازش اومده بود من مجنون وار گوش می کردم. همیشه عاشق حافظ بودم اما تنها شعرهایی ازش رو حفظم که اوهام خونده بود. وقتی شهرام برگشت ایران و صحبت از آلبوم مجازش شد من هر روز به سایتش مراجعه میکردم تا خبراشو پیگیری کنم . اما چه فایده، نا امیدی مطلق تنها نتیجه ی این همه انتظار بود. این ملودی های قدیمی ، این تنظیم های تکراری و این سبک ضعیف خوندن باعث شده که غیر از یک بار ،دیگه بهش گوش نکنم. انگار هنوز دهه ی هفتاد ه و توی همون شرایط ضبط شده. حتی یک تراک نیست که حالتو عوض کنه، حستو عالی کنه و از موسیقی با اشعار حافظ سرمستت کنه...

پیشنهاد روز: چرا باید عاشق آلبوم چارتار شد؟

واسه ی منی که هنوز تو دهه 70 و 80 سیر می کنم و موسیقی اصیل رو تو اون دوره می بینم و راک ،کانتری، بلوز سبک های مورد علاقه ی منن ، آلبوم چارتار یک معجزه بود... یک اجرای عالی کنار موسیقی بی نظیر و ترانه های فوق العاده میاد باعث میشه که آلبوم باران تویی برای یک هفته یکسره گوش داده بشه. من نو آوری و ریتم این کارها رو دوست دارم. چیزی که باعث میشه هرکسی با هر سلیقه ی موسیقایی شیفته این موسیقی بشه راحتی اجرا و گرم بودن صدای خواننده است... یکی از بهترین های امسال، یک امیدواری در این بازار بد موسیقی مجاز و غیر مجاز... 
پ.ن. آهنگ هندسه یکی از بهترین ترانه هاییه که تا بحال شنیدم. به عنوان یک شاعر، می تونم این رو بگم که واژه ها به بهترین نحو انتخاب شدند و سر جای خودشون قرار گرفتند...

چرا آلبوم آخر رضا یزدانی را دوست ندارم؟

رضا یزدانی،خواننده ی ایرانی مورد علاقه ی من در داخل کشوره ، من خیلی از اهنگاشو حفظ هستم. تمام آلبوم هاشو خریدم و واسه شنیدنش لحظه شماری میکردم، چندبار کنسرتشو رفتم اما من واقعا از اخرین البوم رضا یزدانی عزیز سخت دلسرد شدم. ملودی های تکراری و قابل پیش بینی بعد از کار های فوق العاده کارن همایونفر عزیز در آلبوم قبلی باعث سرخوردگیم شدند. متن ترانه ها تکراری است بخصوص تراک اول، که برای بار اول تجربه ی جالبی بود اما تکرارش تو آلبوم های اخیر قضیه رو لوث کرده.من نمیدونم بعد از کار کردن با یغما گلرویی و اندیشه فولادوند چطوری این ترانه ها به دلش میشینه. رضا یزدانی در این آلبوم از دیدگاه من قدم به عقب برداشته. من همیشه تو البوم های اخیرش یک قطعه داشت که عاشقش میشدم، مثل قطعات شمال در آلبوم هیس ، حرف های بی مخاطب در آلبوم خاطرات مبهم ، تمام آهنگ های ساعت ۲۵شب ، حرف های شخصی در ساعت فراموشی و ... اما این البوم چنین اهنگی نداره. به هر حال امیدوارم رضا یزدانی در البوم بعدیش بتونه بهترین کاراشو اجرا کنه و این قدم به عقب یک دورخیز برای جهش به جلو باشه...
پ.ن. آهنگ مهتاب تو فانوس تنها تراک قابل تامل در این البومه... و در عوض اهنگ کسی از ما جهان ارا نمیشه علاوه بر مزخرف بودند ترانه توهینی به نسل ماست...