عطر تو دلیل این لبخند مداوم است بانو!

گاهی باید باور داشت

که هنوز،

تمام سهم مارا از زندگی نداده اند

هنوز فرصت برای باران و خیال و بوسه هست ؛

هنوز قهقه ی خنده های بی دلیل  مانده است ،

برای لبخند هایی  عاشقانه و عاشقانه های پر لبخند

باید امید داشت ...

این روزها می دانم تو نزدیکی بانو!

صدای نفس هایت را می شنوم !

حالا هرچقدر دنیا بخواهد

شبم پر از کابوس و

روزهایم پر از بغض باشد،

دیگر افاقه نمی کند....

من پر از شادمانی سبزی هستم

که با هیچ چیز خراب نمیشود...