آغوش تو، مرگ غروب جمعه هاست بانو

 من از همان اول سلام

به صدای تو مومن شدم،

بانو!

من از هجوم اینهمه 

فکر و خیال

به چشمان تو پناه می برم.

می خواهی باور بکن یا نه!

من هر شب 

نام تورا

لا به لای این خواب ها

فریاد میزدم..

و

حالا که آمدی،

بیا دست بکش

بر سر این بغض خسته ی فرو خورده،

شاید این همه انتظار بی قرار

به هق هق برسد...