شبانه بهاری

غمگینم امشب،

مثل بغضی که

شکستن را در خواب می بیند،

مثل

هوای بهاریه دونفره

و خیابانی که گام های مرد شاعر تنها را زمزمه می کند...

من می دانم

این واژه های لاکردار

- که دل دل می کنند برای جاری شدن-

برای

دلخستگی هایم

چاره نیستند...

من با کابوس هایم

وعده دیدار دارم ،

فکر میکنم

که تا

فردا دوام می آورم؟

امشب

هوای بارانی بابلسر

در سرم پرسه میزند...